1e finalist LICHTVOETIG VII

 Bart Adjudant 

In 1960 werd ik geboren in Den Haag, waar ik ook opgroeide. Na het VWO ging ik fluit studeren aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam. Toen ik in 1987 een baan kreeg bij het militaire orkest in Assen ben ik in Groningen gaan wonen. Hier woon ik nu al meer dan de helft van mijn leven met veel plezier.

Ik heb altijd al graag en veel met taal gespeeld. Bij het orkest werd vaak, als zich iets ongebruikelijks voor deed, een gedichtje gemaakt, een vorm van ‘kantoorhumor.’ Aan deze gewoonte deed ik al snel vol overgave mee, wat mij de bijnaam ‘adjudant B’ opleverde. Deze naam gebruikte ik ook toen ik in oktober 2017 een Facebookpagina begon waar ik sindsdien dagelijks minstens een gedicht, vaak over de actualiteit, plaats. Enige tijd geleden veranderde ik mijn pseudoniem in Bart Adjudant.

In 2019 verscheen mijn bundel Kapsoones. En verder is werk van mij opgenomen in de bundels Er is light!, Lichtvoetig IV, V en VI, de sonnettenkransenkransen Problemen, dingen, zooi en tribulaties en Sportgedichten en in de Light Verse-special van literair tijdschrift Ballustrada, nr 37/1-2.

Naast mijn dagelijkse verzen op sociale media plaats ik regelmatig werk op Het vrije vers, verzorg ik sinds maart 2020 op zaterdag het dagelijkse snelsonnet op gedichten.nl en ben ik sinds twee jaar huisdichter bij Apneu Magazine. Op YouTube lees ik iedere zondag light verse voor ‘uit mijn boekenkast’ en op woensdag een gedicht van mijzelf. Eerder dit jaar mocht ik o.m. optreden tijdens de Lichte Gedichten Dag en de jaarlijkse Driekdag.

Tevreden

Wat een genot is dit

Overal engelen

Spelend op vedel, op fluit

Of op lier

Nee hoor, ik koester geen

Reïncarnatiewens

Leven op aarde

Was minder dan hier

3e finalist LICHTVOETIG VII

Emiel Bootsma 

Na het VWO volgt Emiel Bootsma de hbo-opleiding journalistiek in Tilburg en werkt vervolgens als reacteur voor diverse gedrukte media. In 1998 start hij zijn eigen tekstbureau, waarbij hij zich vooral toelegt op eindredactie en tekstcorrectie. Sinds 2012 richt Emiel zich vooral op het schrijven en voordragen van gedichten. Consequent rijmen en een strak medium vormen daarbij belangrijke uitgangspunten, naast een afwisseling van humor en diepgang. Emiels belangrijkste handelsknemerken zijn het spelen met taal en de onverwachte plot.

 Door de jaren heen verschijnen er drie bundels: het Vlekken-ding-&-dicht-boekje (2013), Vijftig op Rijm (2016) en Op een fijne lentedag (2019). De eerste en derde bundel zijn het resultaat van een samenwerking met kunstenares Mirjan van de Hel, die tekeningen maakte, gebaseerd op willekeurige vlekken, Ditzelfde samenwerkingsverband leidt verder onder meer tot een serie ansichtkaarten en een verjaardagskalender, allemaal voorzien van vrolijke gedichtjes.

In zijn woonplaats 's-Hertogenbosch verzorgt Emiel sinds 2014 stadswandelingen die uniek zijn in het Nederlands taalgebied. Vrijwel alle uitleg geeft hij namelijk op rijm. Daarvoor schreef Emiel vele tientallen gedichten, die hij tijdens de wandelingen voordraagt.  Sinds 2018 is er ook een virtuele versie van de stadswandeling, bedoeld voor voordrachten in bijvoorbeeld buurthuizen en ouderencentra. Meer informatie: http://www.stadswandelingoprijm.nl

Emiels motto kan worden ssmengevat in twee regels: 

Zelfs een miniscuul gedichtje

Geeft vast ergens wel een lichtje

Sinds november 2022 is Emiel parttime werkzaam als rouwautochauffeur.

Een taaldiëtist uit Wolfheze

Spreekt snaaks tot een zaal vol obesen:

"Uw leeshonger mag

Gestild met een lach

Door lichte gedichten te lezen"

5e finalist LICHTVOETIG VII

Christian Goijaarts 

Als kind wist Christian Goijaarts (Tilburg, 1977) het al zeker: ik wil later schrijver worden. Of journalist. Die droom is aardig uitgekomen: sinds 2011 werkt hij als freelance tekstschrijver bij Het Nederlands Tekstbureau en ondersteunt hij heel diverse organisaties bij het corrigeren, redigeren en (her)schrijven van teksten.

Daarnaast heeft hij ook altijd voor zichzelf geschreven. In 2020 verscheen in eigen beheer een dichtbundel voor kinderen: Gelukkig is er ook goed nieuws, in 2021 gevolgd door De Visstickprins. Beide bundels werden vrolijk geïllustreerd door striptekenaar Marq van Broekhoven. In 2022 schreef Christian samen met collega-dichter Axel Kruse de bundel Dichter bij Oosterhout met gedichten over de geschiedenis van deze Brabantse stad.

Sinds april 2021 publiceert Christian wekelijks een nieuw (light verse) gedicht op Oosterhout Nieuws. Deze gedichten verschijnen ook op zijn website (www.vrolijkeversjes.nl), Facebook en (sinds 2023) ook op Instagram. Sinds eind 2022 publiceert hij ook light verse via Het Vrije Vers.

Christian woont met zijn vrouw Inge in het Brabantse dorp Dorst, heeft een bed & breakfast en is dol op carnaval. In zijn vrije tijd trekt hij graag de natuur in, te voet, met de fiets of met zijn camperbusje. Hij vindt het geweldig om een creatief brein te hebben, maar moet daardoor wel geregeld ’s nachts de slaapkamer uit sluipen om een ingeving te noteren.

Een smid fabriceerde in Reken

veel zwaarden die nergens op leken.

Een ridder sprak mild:

‘Precies wat je wilt

om lekker de draak mee te steken.’

7e finalist LICHTVOETIG VII

 Peter van der Vlis  

Peter van der Vlis (1966) is jurist. Na een carrière in advocatuur en bedrijfsleven is hij sinds enkele jaren zelfstandig adviseur met opdrachten van strategische en/of juridische aard. Hij is maatschappelijk actief, vader van vier kinderen, liefhebber van wijn en schaken. En schrijver van essays en light verse.

Opgegroeid met Kees Stip en John O’Mill maakte hij in zijn studietijd al versjes voor een studentenblad. Die leidden lange tijd een sluimerend bestaan, maar in 2020 besloot hij van oude en nieuwe rijmen de dichtbundel ‘Gnoeglijk en Gazellig’ uit te geven. Via via leidde dat tot zijn entree op www.hetvrijevers.nl waaraan hij met wisselende frequentie bijdragen levert. Voor het derde achtereenvolgende jaar staat hij in de finale van Lichtvoetig; in 2022 eindigde hij als winnaar.

Peter’s gedichten zijn meestal kort en bondig, met Trijntje Fops als specialiteit. Verder gaan zijn verzen over actuele thema’s en over de zin en onzin van het leven.

Op een Jan-van-Gent

Een Jan-van-Gent uit Sas van Gent

Was op zijn dagtochten content

Als hij een lekker visje at

In Vlissingen of Cadzand-Bad

Maar na zo’n reisje was hij pas

Bij thuiskomst waarlijk in zijn Sas

2e finalist LICHTVOETIG VII

Niels Blomberg 

Van jongs af aan maakte Niels Blomberg (Amsterdam, 1958) gedichten voor familie en vrienden. Vooral rijmende gedichten met een strak metrum, al dan niet met ingewikkeld rijmschema. Hij schrijft het liefst gedichten met verrassend rijm, zwierig metrum en een vleugje humor. Op zijn tijd is stuntrijm ook niet te versmaden. Pas rond zijn 40e levert hij ook niet-rijmende gedichten af.

Een eerste hoofdprijs ontvangt hij in 2003: de poëzieprijs van zijn woonplaats Almere. Hier wordt hij in 2005 ook lid van de vereniging Aldichter uit Almere.
Sinds 2006 is Niels de waterdichter van het waterschap Zuiderzeeland, een functie die hem de mogelijkheid biedt om de poëtische kant te belichten van prozaïsche bezigheden als dijkversteviging en afvalwaterzuivering.

In 2012 wordt een top-100 notering gehaald in de Turing nationale poëzieprijs gevolgd door een plaats in de top-20 in het jaar erop.  
Voor lichter (rijmend) werk kruist hij graag de degens met andere plezierdichters op de website van Het Vrije Vers.
Ook levert Niels een bijdrage aan “Degenhard”, een ridderroman op rijm geschreven door 24 dichters, onder wie Ivo de Wijs, Driek van Wissen en Jean Pierre Rawie.
In 2017 werd hij voor het eerst genomineerd bij Lichtvoetig. Niels is heel blij met zijn zesde nominatie dit jaar.

Oude koeien

Het leven is een sloot vol oude koeien.   
Zo nu en dan wil eentje er graag uit.
Zij produceert een klagelijk geluid,
een langgerekt onafgebroken loeien.

Negeren blijkt een minder goed besluit;
de irritatie gaat alleen maar groeien.
Je moet je er wel tegenaan bemoeien,
hoezeer zoiets ook op bezwaren stuit.

Je trekt de koe voorzichtig op het droge.
Dat is bepaald geen makkelijk karwei:
de blubber heeft haar poten vastgezogen.

Je hoort een zachte plop; de koe is vrij.
Ineens zie je de zachtheid van haar ogen.
Het wordt nog wat, die oude koe en jij.

4e finalist LICHTVOETIG VII

Koos Dijksterhuis 

In Amersfoort groeide Koos Dijksterhuis (1962) op en hij studeerde biologie en sociologie in Groningen. Koos woonde in Noord-Brabant, Zuid-Ierland en Noord-Pakistan. 

Hij houdt van en schrijft veel van en over de natuur. Zo schrijft hij drie keer per week het Natuurdagboek in Trouw.

Behalve De spreeuw schreef hij boeken over de zwarte specht en de grouwe kiekendief. Volgend jaar verschijnt zijn boek De veldleeuwerik. Zijn laatse boek, Noordkrompen, Zee-engelen en Koffieboontjes, is het enige Nederlandse verhalende boek ovr schelpdieren en inktvissen. Bovendien schreef hij Eilandgevoel, over de natuur van Schiermonnikoog en het Handboek voor natuurwandelingen. Verder geeft Koos lezingen en leidt hij excursies.

Sinds jonge leeftijd schrijft hij sonneten, snelsonnetten, ollekebollekes en andere vormvaste gedichten. (zie http://www.plezierverzen.nl .) Soms stuurt hij een actueel pleziervers aan enkele honderden abonnees, publiceerde verzen in literaire en journalistieke bladen en bracht twee dichtbundels uit. Hij werkte samen met Kees Stip en Driek van Wissen. Behalve van schrijven houdt Koos ook van lezen, maakt hij veel lol met zijn twee kinderen, wandelt hij graag en rommelt hij in zijn natuurtuin.


K(l)oos to nature

De polders mogen weer verzinken

rivieren zullen niet meer stinken

de horeca hervindt emplooi

Je moet er wel genoeg bij drinken

maar dan is de natuur zo mooi

  6e finalist LICHTVOETIG VII

  René Turk  

In 2010 plaatst René Turk (1974) zijn eerste vrije gedichten op de website gedichten.nl. Hier raakt hij geïnspireerd en gaat dan ook snelsonnetten schrijven. In 2012 geeft hij in eigen beheer de gedichtenbundel ‘Turk in de kast’ uit.

In deze jaren heeft hij nog geen idee van metrum of mannelijk en vrouwelijk rijm. Vanaf 2013 richt René zich op de autobiografische column en is hij een tijdlang dinsdagcolumnist op nederlands.nl. Vijf jaar lang verzorgt hij rapportages voor magazine ‘Het Zoet’ - over mensen die de samenleving laten stralen. Bij uitgeverij AquaZZ verschijnen de bundels ‘De tweede Turk’ (2016) en ‘Het spoor bijster’ (2020). René zoekt verdieping en vindt deze in de opleiding tot docent creatief schrijven bij Dactylus in Amersfoort, studiejaar 2020/2021. Light verse wordt voorzichtig aangestipt middels het triolet. Hij is verkocht. Een bevriend schrijver wijst hem op de site van ‘Het vrije vers’. Er gaat een wereld open. Hongerig experimenteert hij met diverse versvormen. Hij is trots wederom in de finale te staan hoewel hij drie, voor hem nieuwe versvormen instuurde.

Gestaag verzamelt hij materiaal om zijn eerste light verse bundel uit te gaan geven. Hierin mag zijn eerste krans zeker niet ontbreken. René leest veel romans, schrijft met andere dichters samen in Arnhem en organiseert en presenteert een klein literair open podium in Oosterbeek.

Op een eend

Een eend sprak laatst een watersnip:
‘ik maakte menig snaterwip,
nu heb ik jeuk daar bij de rits
en zie ik volgens mij iets wits,
ook is het soms een beetje nat,
is het wellicht een peniswrat?’
De snip verzuchtte in het riet:
‘een penis, eend, die heb ik niet!’
Verslagen vloog hij naar De Rips,
vroeg zijn drogist om warentips.
Hij smeerde ieder uur wel wat
maar hoe dan ook, het hielp geen spat.
‘Rust eerst maar uit,’ zei toen zijn pa
'en boek vervroegd een winterspa'

8e finalist LICHTVOETIG VII

Rikkert Zuiderveld 

Zijn debuut maakte Rikkert Zuiderveld (Groningen, 1947) met de LP ‘Achter glas’ in 1967.

Sinds zijn huwelijk met Elly Nieman, het jaar daarop, vormt hij met haar een duo dat in ruim 50 jaar honderden liedjes maakte, duizenden optredens gaf en zo’n 50 albums uitbracht.

Daarnaast was Rikkert van tijd tot tijd solo te zien in cabaretachtige solovoorstellingen en schreef hij een aantal bundels met sonnetten, light verse gedichten en oneliners.

Ook was hij een aantal jaren lang te beluisteren op NPO radio 1 als 'Dichter bij de week'.

Zijn meest recente bundels zijn: 'Kleine vergezichten' en 'Sonnetten bij de tijd'. Dit najaar verschijnt 'Elke dag vers' met liedteksten, sonnetten en light verse gedichten

KRIELKIP

Mensen, sla de

krielkip gade,

zie hoe onbaatzuchtig zij,

verontwaardigd

om de vraatzucht

der consumptiemaatschappij,

nooit haar werk staakt

maar zich sterk maakt

voor een echt kleinschalig ei.

Dat het zieltje

van zo’n krieltje

eeuwig, eeuwig zalig zij!

Doch de diepte

van haar liefde

blijkt wellicht het best als zij

staat te wenen

bij het stenen

monument met krans erbij:

’Voor de krielen,

hen die vielen

in de exportslachterij’.