1e finalist LICHTVOETIG VIII

 Bart Adjudant 

Bart Adjudant heeft altijd veel met taal gespeeld. In 2017 begon hij een Facebookpagina waarop hij sindsdien dagelijks (minstens) één gedicht plaatst. Sinds 2019 plaatst hij regelmatig werk op Het vrije vers. Van zijn hand verschenen de publicaties 5 kwartalen, Kapsoones, 18 gedichten en onlangs de sonnettenkrans Wie schrijft er tegenwoordig nog sonnetten?. Verder is werk van hem opgenomen in de bundels Er is light!, Lichtvoetig IV, V, VI en VII, de sonnettenkransenkransen Problemen, dingen, zooi en tribulaties en Sportgedichten en in de Light Verse-special van literair tijdschrift Ballustrada, nr 37/1-2. Sinds maart 2020 verzorgt hij op zaterdag het dagelijkse snelsonnet op gedichten.nl . Op YouTube leest hij iedere zondag light verse of andere vormvaste poëzie voor ‘uit zijn boekenkast’ en op woensdag een gedicht van hemzelf. Hij draagt regelmatig werk voor op (voornamelijk noordelijke) poëziepodia. Bijzonder waren de uitnodigingen om voor te dragen tijdens de Lichte Gedichtendag 2023 en de Driekdagen van 2023 en 2024. Eerder dit jaar was hij een der genomineerden bij de 28e Willem Wilmink Dichtwedstrijd en werd een gedicht van hem door Freek de Jonge geselecteerd om aan te bieden aan Kamervoorzitter Bosma.

Een kenmerkend gedicht uit het werk van Bart:

Weer mooi weer

Korter douchen, afval scheiden

Fietsen, openbaar vervoer

Collectief elektrisch rijden

Isoleer die houten vloer

Vliegvakanties? Uitgesloten

Vanaf nu geen biefstuk meer

Het klimaat gaat naar de klote

Morgen wordt het wéér mooi weer.

3e finalist LICHTVOETIG VIII

Niels Blomberg 

Niels Blomberg (Amsterdam, 1958) heeft volgens oer-Hollandse traditie het dichten geleerd rond Sinterklaas. De familie onderkende zijn aanleg: “Kun je helpen? Jij schudt het uit je mouw.”
Men probeerde toen ook al de schooljeugd aan het lezen te krijgen. Onder de naam Bulkboek werd literatuur uitgebracht op tabloidformaat. Op de voorkant van mijn favoriete Bulkboek stond de foto van een man gebogen over Scrabble-letters die een tekst vormden: stille nacht  / heilige. Met een denkwolkje van drs. P: “acht pacht vacht gracht slacht klacht”. Ik heb veel geleerd van het boek, maar tijdens de volgende Sinterklaasviering sloeg ik wat door met een rijmschema abacdbdc. Dat was voor een oom te ingewikkeld om zonder haperen voor te lezen.
Pas tijdens de midlifecrisis heb ik mij echt op de poëzie gestort. Dat heeft een aantal nominaties en prijzen opgeleverd. Ik ben de enige dichter die is benoemd door een dijkgraaf en wel tot waterdichter van het waterschap Zuiderzeeland. En natuurlijk ben ik erg trots op mijn zevende nominatie bij Lichtvoetig.

Een kenmerkend gedicht uit het werk van Niels:

Het meesterwerk

Laatst heb ik echt een mooi gedicht geschreven.
Het taalgebruik was ongekunsteld puur.
Nooit eerder voelde ik zo'n heilig vuur,
nooit was de muze zo nabij gebleven.

Dit meesterwerk schreef ik in nog geen uur.
Betekenis en klank waren verweven.
Volmaaktheid was voorheen een ijdel streven,
nu leek het ingebed in mijn natuur.

Die nacht las ik mijn oudere gedichten
om weg te zweven uit het hier en nu
en om mijn volle hoofd wat te verlichten.

Veel dierbaar werkt passeerde de revue
maar één onthulde nieuwe vergezichten:
mijn meesterwerk bleek slechts een déjà lu.

5e finalist LICHTVOETIG VIII

  Marian van Gog 

Marian van Gog schrijft en dicht met hart en ziel, het zijn haar grote passies. Sinds ze als kind de letters ontdekte en leerde, is ze gaan schrijven en heeft ze eigenlijk de pen nooit meer neergelegd. Het liefst schrijft ze gedichten, maar ook verhalen, informatieve teksten, columns, kinderboeken en educatieve teksten. Ze
houdt van rijm en ritme, dus light verse is helemaal haar ding. Het kan maf, kritisch of serieus zijn, maar altijd met een vette knipoog. Ze is er trots op in 2007 en 2008 stadsdichter te mogen zijn geweest van Lelystad, de stad waar ze inmiddels 25 jaar woont.
Het voelde als de kroon op haar werk, de kers op de taart.
Ze hoopt nog heel lang en heel veel te schrijven.

Een kenmerkend gedicht uit het werk van Marian:

Seniorencamping

Daar gaan ze met hun caravans

en campers. Soms zelfs tenten.

Op zoek naar warme oorden

van het najaar tot de lente.

Omdat ze niet meer werken

en geen wekker hen zal storen,

genieten ze van vrije tijd

en voelen zich herboren.

Ze lopen altijd goed geluimd

de camping-estafette.

Met vuile vaat en watertank

en chemische toiletten.

Ze zijn een graag geziene gast

op zonnige terrasjes.

Ze geven zelden overlast

en zwaaien met hun pasjes.

Soms missen ze de kinders thuis.

Maar als dat aan gaat grijpen,

dan pakken ze hun tablet om

een uurtje te gaan skypen.

Ze maken het gezellig met

een kleedje en een plantje.

Maar zo rond maart verlangen ze

weer naar hun eigen landje.

Ze gaan naar huis,

het is weer klaar.

Ze zwaaien wild:

tot volgend jaar…!

Nou ja…

Dat hopen ze dan maar….

7e finalist LICHTVOETIG VIII

 Nando Leydes  

Nando Leydes hoorde Neerlands Hoop en later Youp van ’t Hek en wist al snel twee dingen; “Dat wil ik ook en dat durf ik nooit!” Hij ging zijn hersenspinsels op rijm zetten, maar hield het alleen voor zichzelf. Bij toeval kwam hij erachter dat deze afwijking een naam heeft: light verse. Er bestond zelfs een heus Nederlands Kampioenschap
(Lichtvoetig). “Dat zou ik wel even winnen, maar kreeg zelfs geen uitnodiging voor de finale.” Hij gaf niet op en meldde zich bij het Vrije Vers forum. Ingewijden maakten hem duidelijk dat hij nog heel wat had te leren. Dat deed hij en won de publieksprijs
van Lichtvoetig VI. Dat smaakt natuurlijk naar meer, dus ook dit jaar zal hij strijdbaar naar Emmen afreizen. En ook deze keer sterft hij duizend doden op het podium, waarop hij met zijn kwinkslagen de mensen in het publiek aan het lachen hoopt te
krijgen.

Een kenmerkend gedicht uit het werk van Nando:

Sliep uit

De wekker blijf ik meeste dagen voor

Ik hoef mijzelf niet bij elkaar te rapen

Ben fitter dan de meeste jonge knapen

Een weddenschap die ik nog niet verloor

Allicht ben ik voor dag en dauw geschapen

De vroege vogels waar ik toe behoor

Gaan vrolijk fluitend elke ochtend door

Zodoende heb ik mij nog nooit verslapen

Wanneer ik met een koffie in de hand

In't ochtendblad, er wordt weer veel geneuzeld

Bij spel- en sportrubriek ben aanbeland

En mijn ontbijt met smaak heb opgepeuzeld

Gebiedt de tijd mij om haasten, want

Ik heb me deze morgen weer vertreuzeld

2e finalist LICHTVOETIG VIII

Nynke van der Beek 

Nynke van der Beek is in 1971 geboren in een Rotterdamse nieuwbouwwijk en schrijft verhalen en gedichten, in een poging om van allerlei geluk en verdriet en wat daartussenin zit een goed afgietsel te maken. Gewoon omdat het heerlijk is om te doen, en bovendien gaan lezers door het lezen soms anders naar dingen kijken. Dat is ook leuk.

Een kenmerkend gedicht uit het werk van Nynke:

Forever young

De jongen houdt zijn lippen op elkaar

en knijpt zijn mooie ogen dicht. Misschien

mag ik zijn zwarte plassertje niet zien:

hij is al groot, hij is al lang vijf jaar

en uitgedroogd. Dus hij is niet zo zwaar:

stel nu, dat ik hem oppak en met linnen

de werkplek in zijn linkerzij verbind,

dan trek ik hem daarna een pyjama aan,

één van flanel. Ik houd hem met één hand

tegen me aan, met rechts leg ik een laken

waar hij al tijden op een glasplaat ligt.

En straks probeer ik aan de binnenkant

van de vitrine een gordijn te maken.

Als hij dan lekker slaapt, doe ik dat dicht. 

4e finalist LICHTVOETIG VIII

Emiel Bootsma 

Emiel Bootsma (1966) was in 2023 de trotse eerste winnaar van de Gezienus Omvlee Trofee, de publieksprijs van het NK Light Verse. Als een van de prettige gevolgen daarvan mocht hij recentelijk optreden in het NPO5-radioprogramma Zomerveren, de zomereditie van het cabaretprogramma Andermans Veren.
Na ruim 25 jaar journalistiek werk richt Emiel zich sinds 2012 vooral op het schrijven en voordragen van gedichten. Consequent rijmen en een strak metrum vormen daarbij belangrijke uitgangspunten, naast een afwisseling van humor en diepgang. Emiels belangrijkste handelsmerken zijn het spelen met taal en de onverwachte plot. Door de jaren heen zijn drie bundels verschenen, waarvan twee in samenwerking met kunstenares Mirjan van de Hel, die tekeningen maakt die gebaseerd zijn op willekeurige vlekken. In zijn woonplaats ’s-Hertogenbosch verzorgt Emiel sinds 2014 stadswandelingen op rijm, een unicum in het Nederlandse taalgebied (zie www.stadswandelingoprijm.nl). Behalve dichter is Emiel ook parttime rouwautochauffeur, een dankbaar beroep waarin een heel andere kant van hem naar boven komt.

Een kenmerkend gedicht uit het werk van Emiel:

Ik vroeg je voor de huwelijksboot
Wou samen bij de zeilen staan
Helaas was de vergissing groot
En kon ik slechts het schip in gaan

6e finalist LICHTVOETIG VIII

Niek Kalberg 

Niek Kalberg schreef sketches en satire voor radio en tv. Publiceert lichte gedichten op Het Vrije Vers, schrijft kinderboeken, blogt en is columnist. “‘Absurde berichten en de actualiteit liggen aan de basis van mijn versjes. Puur voor het plezier van het idee en de vaste vorm.”

Een kenmerkend gedicht uit het werk van Niek:

Op een hommel

Een hommel die in Tiengemeten
Nu eens een keertje wilde weten
Hoe of 'HET' praktisch werd gedaan
Is laatst op onderzoek gegaan
Hij vond een knappe lerares
En kreeg een week lang hommelles.

8e finalist LICHTVOETIG VIII

Maarten van Petersen 

In 1983 op 15-jarige leeftijd schreef Maarten van Petersen (Groenekan, 1967) zijn eerste lichtvoetige gedicht, een poplimerick die werd uitgezonden in de Avondspits van Frits Spits. In die tijd begon hij ook met het lezen van de grote plezierdichters zoals Drs. P en Kees Stip en ontdekte hij versvormen als de Trijntje Fop en het ollekebolleke. Aan de hand van deze meesters bekwaamde hij zich traag maar gestaag in ritme en rijm. In de jaren daarna werden een kleine 200 poplimericks van zijn hand voorgelezen op de radio. Hoewel zijn lightversehobby daarna op een laag pitje kwam te staan, bleef Maarten altijd lichtvoetige teksten schrijven: kinderliedjes voor zijn drie zonen, popliedjes, gelegenheidsgedichten en reclameteksten in zijn werk als copywriter.

Begin 2023 herontdekte hij het plezierdichten dankzij een topo op facebook. Hij kreeg de smaak weer te pakken en sloot zich aan bij Het Vrije Vers waar hij sindsdien elke week zijn light verse in diverse vaste vormen publiceert. 

Een kenmerkend gedicht uit het werk van Maarten:

Copla de Artis mineur

De leeuw kwijnt hier weg, de giraf heeft verdriet

De ijsbeer mist ijs en de steppewolf steppe

Kijk rechts hoe de lynxen als lelies verleppen

Te klein en te koud is wat Artis hen biedt

Toch is er een plek waar je vrolijkheid ziet

Die dartele dieren daar doen niet zo nukkig

De laaglandgorilla’s zijn meer dan gelukkig

Want lager dan Nederland kan immers niet